11 november-toespraak door burgemeester Cathy Coudyser

Geachte schepenen, raadsleden, vertegenwoordigers van de burgerlijke, kerkelijke en militaire overheden,

beste leden van de Vaderlandse Verenigingen,

Vrienden van de Gezinsbond, vrijwilligers van de Fair-tradewerking,

Van de scholen en jeugdbewegingen,

Beste inwoner, tweede verblijver of toevallige bezoeker

Vandaag, de 11de van de 11de maand om 11 uur staan we even stil.  Een moment van vrede en verdraagzaamheid aan dit monument.
Want in 1918 kwam op deze dag en dat uur een einde aan de gruwel van de 1ste wereldoorlog, een oorlog die vooral in onze provincie zware littekens heeft achtergelaten.

Miljoenen mensen vonden toen de dood — soldaten en burgers, vaders, moeders, kinderen.
Wat overbleef was een wereld in puin, maar ook een diep verlangen: nooit meer oorlog.

Meer dan een eeuw later klinkt dat verlangen en die oproep nog altijd even dringend.
Want de internationale stabiliteit staat vandaag meer dan ooit onder druk.
In Oekraïne, in het Midden-Oosten, in zoveel andere delen van de wereld worden opnieuw steden verwoest, gezinnen verscheurd, kinderen getekend voor het leven.
We zien de beelden op ons scherm, maar de echo van hun lijden klinkt ook hier, in ons geweten.

Vandaag dreigt een cyberoorlog, zijn er sabotage-acties van onderzeese dataverbindingen en vliegen mysterieuze drones over onze luchthavens en militaire basissen.  Dit om te provoceren en te  destabiliseren.  We worden beproefd.  Het hoofd koel houden is de boodschap.  Maar ook voorbereid zijn.  Met investeringen in defensie, in mensen en materiaal om onze verschillende componenten sterker uit te bouwen, om onze kritieke infrastructuur beter te beschermen maar ook om als lidstaat van de NAVO, die NAVO voldoende slagkracht te bezorgen.  

Wapenstilstand is dus duidelijk geen dag uit het verleden.
Het is een herinnering, een eerbetoon, en tegelijk een waarschuwing en een oproep.

Een herinnering aan de vele slachtoffers die hier vochten voor onze vrijheid.  Tal van landgenoten maar ook tal van jonge soldaten uit andere landen lieten hier het leven. Aan hen en hun families willen we eer betonen.  Net zoals  we vorig weekend eer betoonden aan de vele Canadezen die onze gemeente in WOII bevrijdden.

Tegelijk is het vandaag ook een waarschuwing dat vrede nooit vanzelfsprekend is. Laten we met deze herdenking dan ook symbolisch een signaal geven aan onze wereldleiders om te streven naar een duurzame vrede onder alle volkeren.

En laten we met deze herdenking ook iedereen oproepen ons steentje tot vrede, respect en verdraagzaamheid bij te dragen.

En dat begint bij onszelf, elke dag opnieuw,
In hoe we luisteren naar elkaar,
hoe we omgaan met verschil,
hoe we woorden kiezen in plaats van wapens.

Dialoog is de eerste stap naar vrede, naar samen-leven.

Daarom ben ik, als burgermoeder, bijzonder gelukkig om hier zoveel kinderen, scholen, jeugdbewegingen, de Gezinsbond en de vrijwilligers van onze faire gemeente actief te zien meewerken aan dit ingetogen moment.  Dat is hartverwarmend.  Want het is vandaag ook onze plicht om die vredesboodschap door te geven aan de jonge generaties.
Speciaal aan onze kinderen, leerlingen, studenten:
“vrijheid is kwetsbaar,
vrede vraagt om zorg, begrip en moed.
Stilte betekent niet dat er niets te zeggen valt,
maar het is de ruimte waarin we elkaar kunnen horen.”

Laten we samen bouwen aan een wereld waar dialoog sterker is dan haat,
waar hoop standhoudt tegen angst,

Waar respect voor elkaar, vanzelfsprekend is,
en waar “nooit meer oorlog” niet enkel een herinnering is,
maar een levende belofte.

Laat ons die belofte vandaag opnieuw uitspreken —
voor wie toen viel,
voor wie nu lijdt,
en voor wie na ons komt.

Burgemeester Knokke-Heist

Cathy Coudyser